De invasie van Den Haag

Even een kleine overpeinzing, zo vlak voor kerst.
Internationale politiek is een bijzonder iets. Het wordt gestuurd door grote lijnen en kleine acties. Door de grootmachten, zij die hen volgen en zij die zich verzetten. Nederland is een volger, die koste wat het kost de grote lijn van de vriendschapsband met de Verenigde Staten van Amerika in stand wil houden. Volg het sterkste jongetje.

Follow da leadah

De Verenigde Staten is een grootmacht, die het zich kan permitteren om de vriendschap op de proef te stellen met (voor hun) kleine acties. Een mooi voorbeeld is de American Service-Members' Protection Act (ASPA). Die ook wel de The Hague Invasion Act wordt genoemd.

De wet is het gevolg van de aanslagen van 11 september 2001 en is aangenomen in 2002 als geamendeerd onderdeel van de National Defense Authorization Act. Het amendement is ingediend door senator Jesse Helms en houdt kortweg in dat de VS alle mogelijke middelen mogen aanwenden om te voorkomen dat Amerikaanse militairen voor het Internationaal Strafhof moeten verschijnen.

Tijdens de discussie over de reikwijdte van het amendement bleek dat een invasie van Den Haag (waar het Strafhof gevestigd is) daar ook onder viel. Dit scenario is door Pieter Nouwen uitgewerkt in zijn roman De pias van het Pentagon. Hierin vallen de Verenigde Staten Nederland binnen om een adviseur van president Push te 'bevrijden' uit de handen van het Strafhof.

(Ik heb het helaas nog niet kunnen uitlezen, omdat de tas waar het boek in zat, bij het uitladen van mijn auto gestolen is. Maar de eerste hoofdstukken waren beslist aardig. Hopelijk vind ik het boek nog eens ergens, want ik wil wel weten hoe het afloopt met president Push en zijn trawanten.)

De Nederlandse regering heeft het amendement officieel altijd afgedaan als symboolpolitiek (an American cowboy moment), maar er zijn aanwijzingen dat de vasthoudende weigering van de regering om Guantanamo Bay gevangenen op te nemen mede veroorzaakt is door het nog steeds in werking zijn van deze wet.

De regering Obama heeft dit deel van de ASPA nog steeds niet ingeperkt. En dat terwijl Nederland militair gezien altijd de zijde van de Amerikanen kiest. Bij zowel Irak als Afganistan zie ik geen direct Nederlands belang: economisch noch veiligheidstechnisch. In tegendeel. En ik ben er vrij zeker van (niet alleen met de kennis van nu) dat het niet te winnen is, een negatief effect op onze veiligheid heeft en geen duurzame oplossing biedt voor de bevolking van die landen.

De militaire geschiedenis leert ons immers drie constanten:

1. Een oorlog tegen guerrilla's is niet te winnen, tenzij je van plan bent het land over te nemen voor een zeer lange tijd en de hearts and minds van de bevolking kunt winnen (de enige echt 'succesvolle' bestrijding van guerrilla's vond plaats door Britten en Nederlanders in hun koloniën);
2. Val nooit Rusland binnen in de winter;
3. Val nooit Afganistan binnen.

Toch hebben we er militairen naar toe gestuurd. En zij die gestorven, gewond of beschadigd zijn, deden dat zodat we vriendjes konden blijven met een land dat ons gelegitimeerd mag binnenvallen. Heel cru. Heel internationale politiek.

Plaatjes
http://cdn.gs.uproxx.com/wp-content/uploads/2011/06/Follow-the-Leader.jpg
http://www.volkskrant.nl/wca_item/boeken_detail/453/118306/De-Pias-van-het-Pentagon.html